Noord Vietnam

Hier mijn laatste blog van de reis, getypt terwijl ik zit te wachten op het vliegtuig terug naar Nederland, met mijn meest warme kleding aan die ik bij had in mijn backpack om me voor te bereiden op de temperatuur thuis.

De eerste dag in Hanoi had ik afgesproken met 3 mensen van de studie in Nijmegen. Twee daarvan deden vrijwilligerswerk in Hanoi en konden dus mooi de stad laten zien. Hanoi is iets minder hectisch dan Ho Chi Minh vind ik maar omdat de straatjes veel smaller zijn lijkt het wel nog drukker. Op de stoep lopen kan niet want daar staan alle scooters geparkeerd dus je loopt over straat tussen de auto's en scooters door. Naast al dit kabaal en hectiek om je heen hoor je soms een heel vrolijk deuntje, namelijk die van de vuilniswagen. Geen idee waarom, maar hier draait de vuilniswagen 24/7 een soort teletubbie muziek, heel apart. Hanoi heeft wel een hele leuke "Old Quarter" met allemaal leuke steegjes. Hier hebben we de eerste avond Bia Hoi gedronken en street BBQ gedaan. Bia Hoi is Fresh Beer wat ze voor 5.000 dong verkopen, dus 0.20 euro van een biertje: daar wordt elke Hollander toch blij van. Met de street BBQ zaten we op mini krukjes op straat en kregen we een kleine BBQ en een hoop voedsel voor erop, heel erg leuk. Savonds kwam er nog een meisje aan die ik nog van Indonesië kende die de volgende dag ook mee ging naar Halong Bay, volop bekenden dus in Hanoi.

Voor Halong Bay hadden we een tour geboekt. De eerste dag zaten we op een boot die door Halong Bay richting Cat Ba ging. We hadden een gezellige groep aan boord en prachtig weer. Halong Bay is bekend vanwegen de rotsen die uit de zee steken, erg bijzonder. Af en toe stopte de boot voor een duik in het water maar voor de rest was het eten, drinken, zonnen en genieten van het mooie uitzicht.Na de boottocht sliepen we twee nachten op een privé eiland en deden we overdag wat trekkingen naar mooie uitzichtpunten. De laatste dag gingen we naar het Cat Ba National Parc om daar ook naar het hoogste uitzichtpunt te klimmen. Badend in het zweet kwamen we daar aan, maar het was zeker de moeite waard! Na Halong Bay hadden we twee dagen om bij te komen en toen gingen we naar Sapa.

Sapa ligt in het noorden van Vietnam en is bekend van de eindeloze rijstterassen. We hadden een nachttrein richting sapa vanuit Hanoi, een treinrit van 8 uur in een sleeperstrain. Met zijn vieren hadden we een eigen coupe met vier bedden. Voor de mensen onder de 1.80 meter (ik dus) was dit uitermate comfortabel. Een wat langere jongen paste net niet in zijn bed dus lag weer wat dubbel gevouwen. Om 6 uur smorgens kwamen we aan met de trein en na een ontbijtje ontmoetten we onze guide Chai, een dame die in een van de villages is geboren in sapa en bij een van de tribes hoort. Deze kon je herkennen aan de klederdracht met een soort zwarte beenwarmers met een kleurig lindje eromheen. Zij begeleidde ons tijdens onze eerste hike van 17 km door sapa. Verder werden we ook nog begeleid door 4 dames met een leeftijd tussen de 35 en 55 jaar die ons op moeilijke stukken ondersteunden zodat we niet vielen. Al zagen de dames er uitermate fragiel uit en liepen ze op slippers (wij op bergschoenen), ze hebben meerdere keren voorkomen dat ik op mijn kont de afgrond in ging. Na de eerste 11 km, die het moeilijkste waren keerden deze dames terug, nadat wij uiteraard een souvenir van ze moesten kopen. De verdere kilometers waren wat makkelijker en hierbij kon je dan ook wat meer van het mooie uitzicht genieten. Chai vertelde ondertussen nog wat meer over het leven van de mensen in de villages die we passeerden. Deze tribes spraken allemaal een andere taal en hadden een eigen kleding style. Ze waren vrij zelfvoorzienend en leefden vooral van de rijst opbrengsten. Ze maken hun eigen kleding en de vrouwen waren nu bezig met het maken van de kleding voor het Chinese nieuwjaar. Wat ik verder een opmerkelijke traditie vond en al eerder had gehoord was de manier waarop het huwelijk hier tot stand komt. Tegenwoordig is nog maar 50% van de huwelijke gearrangeerd, maar hieronder valt niet het volgende. Als een man een vrouw wel ziet zitten kan hij de vrouw voor 3 dagen ontvoeren, de vrouw moet dan drie dagen bij de familie van die man blijven en na deze drie dagen beslist ze of ze met de man wilt trouwen of dat ze weer naar huis wilt. Chai was dus ook bezig met een zo'n mooi mogelijke jurk te maken zodat ze misschien met oud en nieuw wel "gekidnapt" zou worden door een goede man... Tamelijk vreemd verhaal toch?! A fin, savonds sliepen we in een homestay bij een familie in een van de villages, aangezien we in de bergen zaten was het behoorlijk koud maar gelukkig hadden ze daar "happy water" voor, een soort van zelf gebrouwen alcoholisch goedje. Ze noemen het rijstwijn, maar zowel de smaak als het alcohol percentage wijkt ver af van wijn. De volgende dag hadden we nog een trekking van 10km voor we weer terug met de bus naar Hanoi gingen. Jaja, wat een afstanden he. Maar, dit waren de afstanden die Chai door gaf echter vertelde de telefoons van sommige mensen in de groep dat we iets kortere afstanden hadden gelopen. Hoe dan ook, de spierpijn was er zeker.

Na Hanoi stond voor de laatste paar dagen Ninh Binh op de planning. Hier heb je een aantal National Parcs die bekend staan om hun rotsvorming op land en langs rivieren. Een soort Halong Bay maar dan op het drogen. Vanuit Hanoi gingen we hierheen met een locale bus, dat leek ons wel een leuk en het was een stuk goedkoper. Bij het busstation aangekomen stonden er al mega veel roepende mannen klaar die ons allemaal in hun busje wilde hebben. De lonely planet had ons hiervoor gewaarschuwd dus wij liepen door naar de balies. Hier stond echter alles in het vietnamees en niemand wilde ons echt helpen behalve de schreeuwende mannetjes die erachter kwamen dat hun tactiek niet werkten. Uiteindelijk hadden we een kaartje en konden we naar de minivan. Deze ging dachten we op tijd weg maar na de parkeerplaats heeft het busje nog een uur langzaam gereden door Hanoi en langs de snelweg (!) om het busje vol te krijgen met mensen die langs de weg stonden. Sommige kwamen er al rijdend ingesprongen omdat de bus niet helemaal stil kon staan op de weg natuurlijk. Na een uur stonden er nergens mensen meer dus konden we door rijden naar Ninh Binh. Hier verbleven we in super mooie bamboe hutjes aan het meer totaal afgezonderd van alle drukte, heer-lijk. Hier hadden we weer een scooter gehuurd. Een scooter die een spiegel miste, waarvan de motor af en toe spontaan uit viel en die niet altijd wilde starten. Typisch vietnamees rijtuig dus. Hierop zijn we naar Trang An gescooterd om hier een boottocht te doen langs de rotsvormingen en door grotten. Met drie man zaten we in een klein houten bootje die drie uur lang vooruit gepeddeld werd door een klein vietnamees vrouwtje. Hier stond ik al van te kijken, maar het werd nog gekker toen ze stukken met haar voeten ging roeien! Dus zowel de omgeving als ons peddelende vrouwtje waren zeer bijzonder. Verder zijn we op ons wrakje ook nog naar de Bai Dinh tempel gereden, het grootste tempel complex van Vietnam. Ook dit was erg mooi, in elke tempel stond minimaal een super grote gouden boeddha en super veel pracht en praal. Het was ook totaal niet druk dus we konden alles rustig bekijken. De volgende dag ging ik weer terug met de trein naar Hanoi, mijn laatste nachtje daar. Deze laatste twee dagen heb ik geprobeerd alles wat zo lekker was nogmaals te eten, veel Vietnamese koffie (en egg coffee) gedronken en mijn laatste Dong uitgegeven. Verder voor de laatste keer door het chaotische verkeer gelopen en genoten van al het getoeter wat je 24/7 om je heen hoort. En dat was het dan, om 6 uur ging ik richting het vliegveld om vervolgens om 10 uur de vlucht richting ons koude kikkerlandje te nemen.

Best een raar idee om nu weer naar huis te gaan maar ik heb er zeker wel zin in! Al moet het verwerken van de hele reis nog komen, wat was het een fantastisch avontuur. Elke dag nieuwe, leuke en inspirerende mensen om je heen waar je de meeste geweldige momenten mee deelt. Al zal ik de meeste van hen waarschijnlijk nooit meer zien, die speciale herinneringen zullen er altijd blijven. Niet langer meer uit een backpack leven, om de 3 dagen van verblijf wisselen, uren / dagen in de bus zitten, nieuwe contacten leggen, een kamer delen met minimaal 5 anderen, schreeuwende mensen om je heen, afdingen op alles en elke dag rijst of noedels eten. Al klinkt het niet allemaal ideaal, ik ga het zeker allemaal missen! Voor de mensen die mijn blog lazen, bedankt voor de leuke reacties! Het nieuwe avontuur staat al weer klaar, over twee weken vertrek ik weer naar Oostenrijk voor een paar maanden en daar zal ik zeker ook wat over gaan schrijven. Maar voor nu, tot snel in Nederland!!!