Komodotour

Op Lombok hoorde ik steeds meer goede verhalen over het beklimmen van de Rinjani (een na hoogste vulkaan van Indonesië). Al had ik mezelf voorgenomen om geen vulkaan meer te beklimmen na de eerdere twee op Java omdat het toch wel heel zwaar is, toch leek het me heel gaaf. Met nog een Duits meisje en twee Nederlandse boekten we een trekking van 3 dagen en 2 nachten naar de top van de Rinjani. Vol goede moed ging ik savonds mijn tas inpakken voor het vertrek de ochtend erna, toen de man van de boeking belden. Een kleinere vulkaan bij de Rinjani was uitgebarsten (wel alleen maar rook) dus de Rinjani was niet veilig meer om te beklimmen. De volgende dag zou hij er op terug komen. Best wel balen want we hadden er echt wel zin in, maar gelukkig zaten we nog niet op de berg want de as wolk was 2 km hoog en 1.5 km breed en dat is toch behoorlijk gevaarlijk. Savonds stuurde iemand nog een foto vanuit het vliegtuig van waaruit de aswolk goed zichtbaar was. Blijkbaar kon je vanaf de gili's dit ook goed zien. Wij zaten zelf op het eiland van de vulkaan maar hebben niets gezien. De volgende dag kwam de man terug en zei na een vage uitleg dat we gewoon de vulkaan op konden als we wilden maar als we het niet wilden dat we dan het geld terug kregen. Dit laatste gebeurt hier zelden dus dat vond ik wel opmerkelijk. Op straat zijn we bij andere agencies gaan vragen of je de Rinjani op mocht en uiteindelijk sprak er maar een iemand de waarheid: vanuit de overheid is het verboden op de Rinjani te gaan beklimmen. De rest deed allemaal alsof ze van niets wisten en wilde ons alsnog de reis aansmeren, sommige zeiden dan uiteindelijk wel dat je een gasmasker kreeg maar dat het geen probleem was. Dus ondanks het advies van de overheid sturen die mensen je toch de berg op. Overigens, het verhaal dat er mensen vermist waren klopt niet, wel dat er mensen geëvacueerd waren van de berg. Hoe dan ook, wij besloten om voor het zekere te kiezen en de trip te annuleren. Het alternatief was de Komodotour.
Met hetzelfde groepje boekten we een Komodotour van 4 dagen en 4 nachten op een boot. We hadden er wat gemixte verhalen over gehoord, maarja als student ben je wel wat gewend. We zaten met 12 man op een boot en er waren 2 boten die mee gingen. De boot was vrij klein: klein dek voorop, stukje overkapping waar we aten, 2 hokjes waar de bemanning in sliep (al sliepen ze vaker op de grond) en een toilet (gat in de boot waardoor je zelfs de golven kon zien). Ook werd er onderweg met de bus nog boodschappen gedaan want eten en water was inclusief. Al het eten werd ingeladen, inclusief twee prachtige witte kippen. Jaja dat was een deel van de ingrediënten van onze Nasi Goreng en Mie soep. De beestjes hebben nog 2 dagen op de boot rond gepokt voor ze op een voor mij gelukkig onbekende manier op mijn bordje belandden. Al het eten was best basic. We hadden ook twee keer vis, die de bemanning zelf met een harpoen ving in het ondiepe water. Maar het was allemaal wel super lekker! De eerste dag zaten we alleen aan boord en had je rond 6 uur een heel mooie zonsondergang waarbij we de Rinjani op Lombok mooi zagen. Rond 10 uur gingen we slapen op ons "slaapdek", met een trappetje kwam je op een dek onder een zijl waar zo'n 20 matrasjes lagen die zo dik waren als een doorsnee stoelkussen. Geen wonder dat bijna niemand echt goed sliep. Behalve natuurlijk de Engelse die wij aan boord hadden, die het stereotype Engelsen weer eens bevestigden. Elke avond goten ze zich vol met vodka, tequila, rum en weet ik veel wat nog meer en smorgens bij het ontbijt (meestal tussen 6 en 8) kwamen ze met hun katerkoppies naar beneden. Ieder zo zijn ding natuurlijk. De eerste ochtend werden we gewekt met uitzicht op een prachtig onbewoond eiland wat me erg aan expeditie Robinson deed denken. Hier liepen we een stuk op tot we bij een schitterende waterval aankwamen. De lenige mensen, waar ik dus niet onder val, konden nog een stuk naar boven klimmen naar een balkonnetje van de waterval. Ik bleef lekker beneden dobberen in het water. Later die dag gingen we nog snorkelen en hebben we weer mooi koraal en visjes gezien. Die nacht gingen we om twee uur snachts weer varen om naar een eiland met een hoge berg te gaan om zonsopkomst daar te zien. Dat wij recht boven de motor sliepen maakten het slapen niet makkelijker voor ons. Hier hebben we savonds nog wel plankton in de zee gezien, als je dan met een stok in het water bewoog zag je allemaal glitters. Of, op de Engelse manier, als je je judokus buitenboord hing en in de zee plasten zag je het plankton ook op lichten. De volgende ochtend gingen we dus een berg beklimmen. Een flink stuk pittig klimmen op lege maag een twee slechte nachten, dat was wel even heftig maar het uitzicht was geweldig. Niemand in de omgeving te zien, prachtig was het. Hierna gingen we maar een van de hoogte punten: Manta point. Vanuit de boot zag je ze al, super grote roggen die een doorsnee hadden van zo'n 1.5 tot 3 meter! Na wat extra navraag of ze echt alleen plankton aten en niet giftig waren net als het soort waar Steve Irwin zijn laatste rondje mee zwom durfde ik het water wel in. Een hele ervaring was dat. Er zwommen er super veel en ze waren verre van schuw voor ons. Zonder pardon zwom zo'n beest gewoon recht op je af. Lig je daar met je 1.67 in het water en komt er een rog van 2.5 meter op je af! Geweldig om die beesten van zo dichtbij te zien, maar ik vond het toch ook best eng. Hierna gingen we naar Pinkbeach maar omdat ik me niet zo lekker voelden en er een sterke stroming stond bleef ik op de boot. Dit werd opgemerkt door het jongste persoon lid van de boot die er al snel bij kwam zitten. Na een normaal gesprek over Nederland en Indonesië vroeg hij al snel of ik een vriend had. Hier kwam mijn "trouwring" die ik van mama heb gekregen voor op reis (ja echt waar) van pas. Maar, dat maakte hem allemaal niet uit, ik kon gewoon hier in Lombok bij hem komen wonen en werken en het maakte ook niet uit dat ik geen moslima was. Nadat ik nog met hem op de foto moest liet hij het er uiteindelijk maar bij zitten, de stoere man! Het personeel was verder allemaal super aardig en behulpzaam. Je mocht ze nergens bij helpen en zij hielpen ons bij alles. Die nacht zouden we niet gaan varen en gingen we de volgende ochtend naar Rinca om de Komodo dragons te zien. Rond 4 uur gingen een paar mensen nog snorkelen, maar savonds vertelde de gids dat je als het donker was niet het water in mocht vanwege krokodillen! Hier schrokken de snorkelaars van die middag wel even van maar hij zei dat krokodillen echt alleen savonds actief zijn.
De volgende ochtend was het dan zover, Komodos spotten! Om 7 uur mochten we het eiland op begeleid door een ranger. Die had een stok vast om de beesten op afstand te houden. Al zei hij dat hij hem nog nooit had gebruikt, is er laatst toch een ranger gebeten en worden er jaarlijks wel mensen aangevallen (vooral de locals). Deze info kregen we toen we halverwege waren, waarna ik dus ook maar lekker dicht bij meneer de ranger bleef lopen. In totaal hebben we 7 Komodo Dragons gezien, wat buffels, apen, herten en mooie vogels. Op Rinca leven nog maar 1000 Komodos en verder leven ze alleen nog op Komodo Eiland. Als het beest ons achterna zou komen moesten we zigzaggend rennen want dat kunnen ze niet ze snel en je moet proberen in een boom te klimmen. Ook dit vertelde hij pas aan het einde maar gelukkig hadden we deze info ook niet nodig. De Komodo eet vooral de buffels, die bijt hij zodat er vergif in het bloed komt en blijft er dan zo'n week achteraan lopen tot de buffel omvalt, dan gaan ze hem eten. Verder zijn het ook "kannibalen" want de moeder Komodo eet als ze de kans krijgt haar eigen jongen op. Ze legt 15 tot 30 eieren en meestal overleven 5 het er maar. Jonkies hebben wij helaas niet gezien, wel een vrouwtje wat haar nest beschermde van zo'n 2 meter lang en wat mannetjes van 2.5 a 3 meter lang, behoorlijk indrukwekkend om die zo van dichtbij te zien! Met het spotten van deze Komodos zat de Komodo tour er op en werden we op Flores afgezet. Wij "sliepen" daar nog een nacht op de boot om vervolgens een rit van 24 uur met bussen en ferrys terug naar Lombok te nemen.
Ondertussen type ik deze blog vanuit een kingsize bed, op een kamer met een toilet en douche, ik hem me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Op de boot dachten we namelijk eerst dat we geen douche hadden maar vol trots leidde de kapitein ons naar een mooie zwarte ton voor op het dek met water en een plastic bakje erin: this is shower! Oftewel, elk beetje comfort nu maakt je de gelukkigste persoon op aarde. Het was een fantastische trip maar 5 nachten amper slapen, douchen met een plastic bakje en plassen in een gat in de boot is voor mij toch wat te veel. Maar, deste meer waardeer ik de luxe in ons hotteltje nu. Morgen vlieg ik door naar Kuala Lumpur waar mijn avontuur in Maleisië gaat beginnen, ik heb er zin in!