Als een echte Hollander op de fiets!

Vandaag hebben we een fietstour gedaan naar de "villages" rond Yogjakarta, absoluut een aanrader voor iedereen! Met een heel lief meisje fietsten we door rijstvelden en dorpjes en kregen we veel informatie. We konden zelf babyrijst planten en hebben de rijpe rijstkorrels later met een machine er zelf ook uit kunnen halen. We zijn ook naar een bakstenen "fabriek" gegaan en daar zelf ook bakstenen gemaakt. Dit waren 3 schuurtje waar de bakstenen in gebakken werden en wat kale grond om ze op klaar te maken. De bakstenen werden gemaakt van de grond waar heel vaak rijst op heeft gegroeid gemengd met water, zeer arbeidsintensief werk om dat telkens door elkaar te mengen zonder elektrisch gereedschap. Deze mensen verdienden gemiddeld 40.000 roepie per dag wat neer komt op minder dan ongeveer 2.66! Het waren dan ook wel de armste mensen van de dorpen, toch waren ze super vriendelijk en behulpzaam. We zijn ook nog naar een kroepoek "fabriek" geweest. Hier maakten ze kroepoek van Cassave, wat daarna minimaal een dag buiten moest drogen en dan nog gebakken worden. De ronde kroepoek die ze daar ook maakten was typisch voor de regio en de lekkerste kroepoek die ik ooit op had! Verder stopten we nog bij een organisatie die werd gerund door alleen maar vrouwen, waar ik gezien mijn studie erg bij van werd. Hier werd Temper gemaakt, een hapje van bonen. Vrouwen die normaal niet werken konden zich hierbij aansluiten en komen werken. Deze organisatie werd ook gesteund door de overheid omdat temper als vleesvervanger kan worden gebruikt. Er wordt blijkbaar veel te veel rund en kip gegeten in Indonesië dus stimuleert de overheid organisaties als dezen om vleesgerechten te vervangen. Dubbel goed bedrijf dus! Als laatste zijn we ook nog naar een zeer speciale bank geweest, namelijk een boerderij. De mensen willen hun geld niet op de bank zetten dus investeren het in koeien en geiten. Een Indonesische koe was zo'n 15.000.000 roepie waard (1000 euro) en rond het offerfeest werd dit 20.0000.000. De overheid steunde deze "banken" en wilde ervoor zorgen dat iedereen wel een koe had. Met de koeien werd net zo lang gefokt tot ze geen kalven meer konden krijgen en dan werden ze opgegeten. Als de koeien ziek waren zorgden de overheid voor een vee arts, maar als hij dood ging deed de overheid niets en ben je je geld kwijt. Een redenatie die waar ik niet helemaal bij kon.
Buiten al deze leuke dingen had deze dag nog iets extra's want het was de dag van het offerfeest. Het begon al na het passeren van de eerste moskee waar een koe werd geslacht. Aangezien ik mijn bril niet op had kon ik dit (gelukkig) nog niet zien en even wennen aan het idee. Later zijn we wel in een dorp gaan kijken, gelukkig was de eerste koe al dood dus zagen we alleen hoe hij tot op het hoofd toe in stukjes werd gehakt en klaar gemaakt voor bereiding. Verder lagen er ook al vier gevilde schapen en stond er een koe al grazend toe te kijken hoe zijn maatje in stukjes werd gehakt, zijn laatste minuten als levend beest. Ik had verwacht dat ik gelijk om zou gaan bij het zien van de dode koe maar het ging allemaal wel goed. Tot het moment dat een kindje de poot van de koe pakte en hiermee boven zijn hoofd rennend achter andere kinderen aan ging, dit maakte me een beetje misselijk. Alhoewel het nogal luguber was vond ik het idee er achter wel mooi: de rijkere mensen van het dorp gaven een koe of schaap om te offeren en deze aten ze dan savonds op met iedereen uit het hele dorp. Ondanks dat wij geen moslims waren mochten we alles zien en werden we zelfs uitgenodigd om later mee te komen eten. Voor dit laatste hebben we bedankt omdat we geen tijd meer hadden. Overal waar we fietsten kwamen we wel ergens zo'n offering tegen, toch wel even schrikken als je opeens een afgehakte koeienkop naast je ziet liggen!
Al met al was dit een super bijzondere ervaring en hebben we met deze fietstocht heel veel over Indonesië, de cultuur en het geloof geleerd, een ervaring die me altijd bij zal blijven.